Claire Segers
Sociaal Verpleegkundige/Leerondersteuner
Lid van het Bijzonder Comité
Vogelzang 31
Let's talk
Sanne van Esch in gesprek met Claire Segers
​Dag Claire! Hoe gaat het nu met je na die onverwachte valpartij? Al een beetje hersteld van de schrik (en de pijn)?
​
Dit jaar word ik 60 en het was de bedoeling om samen met mijn dochter twee keer één maand te gaan reizen. Helaas heeft een val met de fiets daar een stokje voor gestoken. Mentaal was dat een enorme klap.
Ondertussen ben ik al vijf maanden thuis en mag ik dagelijks rekenen op de hulp van familie en vrienden – ik heb nog geen enkele maaltijd zelf moeten koken.
Langs de ene kant ben ik ongelooflijk gefrustreerd omdat ik al vijf maanden thuiszit zonder veel te kunnen doen, maar langs de andere kant voel ik me gezegend met zo’n fantastische familie en vrienden.
De revalidatie is intussen gestart, en ik hoop binnen twee maanden weer zelfstandig te kunnen stappen.
"Ik voel me gezegend met zo een fantastische familie en vrienden."
Je bent al een aantal jaar actief binnen de partij – kun je ons eens meenemen naar het begin? Wat of wie heeft jouw politieke vuur aangewakkerd?
​
Ik ben in 2012 in de politiek gestapt. Toen Erik Moons me vroeg om mee te doen aan de verkiezingen dat jaar, heb ik eigenlijk geen moment getwijfeld. Ik ben graag onder de mensen, bezoek met plezier evenementen en hou ervan om een goed gesprek te voeren.
Ik was benieuwd naar hoe de lokale politiek in Keerbergen echt werkt en wilde graag ontdekken wat mijn eigen inbreng kon betekenen.
Als je niet met politiek bezig bent: waar breng je dan graag je tijd door? Wat doe je om echt tot rust te komen?
​
Ik breng mijn tijd heel graag door met mijn dochter, maar ook met vrienden. Gewoon samen iets eten, iets drinken en gezellig bijpraten – maar af en toe eens goed uit de bol gaan en een stevig danskeke placeren, dat hoort er ook bij. Of dat nu met mijn dochter is of met vrienden, altijd plezant.
​
Tot rust komen doe ik meestal gewoon thuis, lekker nietsdoen. Al ben ik de laatste tijd ook wel fan geworden van tuinieren in mijn kleine tuintje. Ik hou van een natuurlijke tuin – het mag gerust wat wild zijn. Maar nu ik al vijf maanden niets kan doen, zie ik het onkruid groeien als kool, en dat stoort me eerlijk gezegd toch wel.
"Af en toe een stevig danske placeren, dat hoort er ook bij!"
Wat zijn de kleine (of grote) dingen waar jij écht blij van wordt?
​
Vrienden en familie... Als ik zie hoeveel fantastische mensen mij omringen, dan word ik daar oprecht blij en warm van.
